Obecnie tworzywa sztuczne są pod lupą, ale materiał ten ma również zalety. Jest wszechstronny i, co ważniejsze, łatwy do recyklingu. Plastik jest niezastąpiony w sektorze świeżych produktów: od szklarni i systemów nawadniających po opakowania. Bardziej rygorystyczne przepisy zmuszają producentów do innowacji i konkurencyjności.
Niektóre firmy zaczynały od skrzynek drewnianych, a później przeszły na plastik. Tak jest również w przypadku Envajara, kierowanej przez CEO Jacobo Villanuevę: „Zaczynaliśmy od skrzynek plastikowych na grzyby, później przeszliśmy na cytrusy i owoce pestkowe. Teraz produkujemy 9 milionów skrzynek rocznie z zespołem 20 osób w trzech zmianach”.
Recykling jako podstawowa strategia
„Używamy wyłącznie plastiku pochodzącego z recyklingu, pochodzącego z wadliwych skrzynek, zwrotów od klientów i materiałów od innych dostawców” — wyjaśnia Villanueva. „W Europie jest dużo biurokracji, ale ostatecznie skutkuje to wysokiej jakości surowcami i produktami”.
Skrzynka plastikowa może być poddawana recyklingowi kilka razy, zanim jej jakość ulegnie pogorszeniu. Proces jest zawsze taki sam: sortowanie, mielenie, mycie, czasami wytłaczanie i ponowne wtryskiwanie. „Ponieważ poddajemy recyklingowi to, co produkujemy, jesteśmy samowystarczalni. W rezultacie nie mamy problemów z dostawami”.
Świadomość recyklingu
W Hiszpanii wskaźniki recyklingu przemysłowego są dobre. Jednak na poziomie konsumentów nadal jest pole do poprawy. „W wielu krajach różne rodzaje plastiku są zbierane oddzielnie, a ludzie są nagradzani za recykling. Wierzę, że możemy poddawać recyklingowi więcej i lepiej. Staramy się jak najbardziej zamknąć obieg i dlatego dołączyliśmy do Capec, aby wspólnie pracować nad gospodarką o obiegu zamkniętym i optymalnie wykorzystywać dostępny plastik”.
„Dlatego mamy laboratorium, w którym mierzymy takie właściwości, jak płynność i zawartość popiołu, aby lepiej zrozumieć jakość i cechy naszych materiałów” — mówi Villanueva.
Bioplastiki: szanse i wyzwania
Bioplastyki dzielą się na trzy generacje. Pierwsza generacja jest wytwarzana z upraw spożywczych, takich jak kukurydza, pszenica i ziemniaki. Są one biodegradowalne, ale konkurują z produkcją żywności. Druga generacja wykorzystuje odpady rolnicze lub materiały niejadalne, takie jak celuloza i bagassa. Nie wpływają one na łańcuch pokarmowy, ale są bardziej złożone i droższe w produkcji. Trzecia generacja pochodzi z alg lub bakterii, nie wymaga gruntów rolnych i jest bardzo zrównoważona, ale technologia jest nadal w fazie rozwoju i dlatego jest droga.
AGE
