I. SPRAWY DOT. PRODUKCJI ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH  
 
1.Branża oczekuje pomocy od Państwa w postaci przygotowania zestawu jednolitych zaleceń, rekomendacji i  instrukcji  dotyczących produkcji  artykułów spożywczych oraz postępowania w sytuacjach kryzysowych, tak aby ich wewnętrzne służby wiedziały, że zastosowanie tych narzędzi będzie pomocne w walce z wirusem  i równocześnie zapewni możliwość kontynuacji produkcji spożywczej. 
2.Nie jest dotąd znana procedura dotycząca sytuacji, w której rozpoznana zostanie osoba chora w zakładzie produkcyjnym. Przy tworzeniu takiej procedury należy uwzględnić z jednej strony bezpieczeństwo zdrowotnych pracowników i innych osób, a z drugiej unikać rozwiązań uniemożliwiających kontynuowanie produkcji, jeżeli wprowadzone przez przedsiębiorcę rozwiązania dotyczące organizacji (w szczególności wykluczenie zbędnych kontaktów pomiędzy pracownikami, odpowiednie rozrzedzenie zagęszczenia pracowników, zapewnienie odpowiednich środków ochrony). Zamykanie całego zakładu produkcyjnego z powodu jednego incydentu byłoby działaniem uderzającym w infrastrukturę kluczową ze względów społecznych i doprowadziłoby po pewnym czasie do uniemożliwienia prowadzenia przetwórstwa spożywczego, czego skutki byłyby niewyobrażalne. Kwarantannie mają  podlegać LUDZIE, a nie BUDYNKI.   
3.W przypadku , gdyby brana była pod uwagę możliwość testowania ludzi na szersza skale, to po służbie zdrowia oraz poi pracownikach sklepów i punktów usługowych otwartych dla ludności, powinni możliwość testów uzyskać pracownicy sektora spożywczego i niezbędną  ilość testów należy im  zapewnić.  

1. W związku z powyższym konieczne jest ujednolicenie praktyk organów Państwa, a w szczególności inspekcji sanitarnych, a także zapewnienie należytego obiegu informacji pomiędzy tymi organami, stykającymi się w praktyce z różnymi nierozpoznanymi dotąd zagadnieniami dotyczącymi związanymi z bezpieczeństwem produkcji.  Pozwoli to na stałe rozwijanie i udoskonalanie dobrych praktyk w tym zakresie.

5.W związku z wprowadzonymi rygorami dotyczącymi działalności zakładów pracy należy uwzględnić niezbędną elastyczność w przypadku produkcji żywności. Produkcja ta ma charakter podstawowy dla społeczeństwa i powinna być prowadzona w sposób możliwie niezakłócony. Choć w większości istnieje możliwość zachowania dystansu 1,5 m pomiędzy stanowiskami pracy,  przy niektórych pracach dystans musi być mniejszy ze względów technologicznych, czy związanych z organizacją pracy (np. prace na liniach technologicznych wymagające większego zagęszczenia pracowników, prace konserwacyjne, serwisowe, czy rozruchowe wymagające  współdziałania dwóch osób), W takim przypadku w zakładach produkujących żywność powinna być możliwość odstępstwa od dystansu 1,5 m, pod warunkiem zachowania przez pracodawcę innych środków zapobiegających zakażeniom (np. przyłbice, maseczki).  
6.Zapewnienie  możliwość dotarcia do Polaki zagranicznych pracowników , bez których  nie odbędą  się zbiory sezonowych owoców i warzyw.  Dla takich sezonowych pracowników  musza być na granicach być utworzone  „zielone” korytarze. 


 

1. SPRAWY DOT. TRANSPORTU I LOGISTYKI  

 
7.Z odpowiednich ułatwień w działalności, wręcz tożsamych dla branży spożywczej, musi korzystać ciąg logistyczno-dystrybucyjny związany z produkcją oraz  dystrybucją żywności (od zakładu produkcyjnego poprzez transport, aż do punktów sprzedaży detalicznej), a także działalności zakładów współpracujących z branżą spożywczą (w szczególności produkcja opakowań, produkcja i dostawa urządzeń produkcyjnych, serwisy techniczne) . Regulacje w tym zakresie powinny zawierać preferencja dla branży spożywczej,  oczywiście, pod warunkiem zachowania niezbędnych wymogów bezpieczeństwa. W szczególności należy mieć na uwadze ułatwienia w przemieszczaniu pracowników takich zakładów, pierwszeństwa w odprawach granicznych.  Dla kierowców jadących z ładunkami  niezbędnymi dla zachowania ciągłości produkcji spożywczej, musza być na granicach być utworzone  „zielone” korytarze. 
 

1. SPRAWY DOT. HANDLU   

8.Należy poddać rewizji wprowadzone regulacje dotyczące cen maksymalnych, gdyż mechaniczne stosowanie takiego rozwiązania w przypadku cen żywności bez uwzględnienia uwarunkowań rynkowych prowadzić może do pogłębienia kryzysu i zaburzeń w dostępności produktów spożywczych. Bardzo rozważnie i wyważenie należy  redagować i konstruować takie zapisy, gdyby wprowadzenie tych cen było koniecznością   jest natomiast rozważenie wprowadzenia ceny maksymalnej na środki dezynfekcji i inne środki ochrony.
 

1. SPRAWY DOT. KONTAKTU Z RZĄDEM    

 
9.Postulujemy stworzenie jednego  kanału komunikacyjnego  bezpośredniego między branżą spożywczą, a Rządem. Najlepiej, żeby to był wyznaczony koordynator rządowy do   spraw branży spożywczej, reagujący na wszystkie pilne potrzeby branży spożywczej.  Producenci z branży spożywczej powinni mieć możliwość zwracania się za pośrednictwem organizacji branżowych o interwencję  takiego koordynatora celem niezwłocznej reakcji na rozpoznane nowe zagrożenia  kryzysowe.Koordynator powinien np. podejmować działania celem zapewniania branży spożywczej płynów dezynfekujących, maseczek i innych środków ochrony, w szczególności przez udzielanie informacji producentom,  gdzie  jest możliwy taki zakup.
10.Postulujemy nie biurokratyzowanie procesu, ale oparcie się na oświadczeniach przedsiębiorców. Za fałszywe składanie  oświadczeń prawo przewiduje kary, a na to czas przyjdzie po pandemii. Teraz duża ważniejsza jest sprawność i unikanie bezpośrednich kontaktów międzyludzkich .